Mikrobiologia farmaceutyczna jest dziedziną nauki związaną bezpośrednio z lekiem, zajmującą się mikrobiologicznymi aspektami produkcji, kontroli oraz stosowania i działania produktów leczniczych. Przedmiotem badań mikrobiologii farmaceutycznej są drobnoustroje zawarte w leku i/lub stosowane do wytwarzania, analizy i oceny jakości produktów leczniczych. Mikrobiologiczna jakość produktów leczniczych jest oceniana na podstawie wyników przeprowadzonych badań czystości mikrobiologicznej, jałowości i aktywności przeciwdrobnoustrojowej.

 

 

W Polsce rozwój mikrobiologii farmaceutycznej jako odrębnej dziedziny nauki obserwujemy dopiero w okresie po II Wojnie Światowej wraz z rozwojem przemysłu farmaceutycznego. Okres powojenny dla farmacji to ogromny rozkwit produkcji różnych leków, w tym leków będących w centrum zainteresowania mikrobiologów, produktów o działaniu przeciwdrobnoustrojowym – głównie antybiotyków, antyseptyków i środków dezynfekcyjnych.

 

Dodatkowym wyzwaniem dla wytwórców produktów leczniczych a tym samym dla laboratoriów mikrobiologicznych stało się wprowadzenie wymagań dotyczących zachowania odpowiedniej czystości mikrobiologicznej leków i środowiska ich wytwarzania. W owym czasie czystość mikrobiologiczna produktów leczniczych, dla których jałowość nie jest wymagana była problemem światowym, którego rozwiązania próbowano szukać na forum różnych organizacji międzynarodowych [1].

 

W licznych publikacjach opisywano przypadki zachorowań ludzi po podaniu leków, w których stwierdzono obecność drobnoustrojów odpowiedzialnych za infekcje [2-6], jak również zakażeń wywołanych zanieczyszczeniami środków dezynfekcyjnych, w których stwierdzono obecność drobnoustrojów rodzaju Pseudomonas. Podjęto szeroki zakres badań, najpierw oceniających czystość mikrobiologiczną wybranych preparatów, potem analizujących przyczyny istnienia zanieczyszczeń [7-10].

 

Opublikowana przez FIP (International Pharmaceutical Federation) i zespoły krajowe metaanaliza wyników prac prowadzonych w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, dotycząca badań zanieczyszczeń mikrobiologicznych leków, wykazała, że leki doustne i do stosowania zewnętrznego zawierały znaczne ilości bakterii i grzybów należących zarówno do drobnoustrojów uważanych za gatunki oportunistyczne, jak i do gatunków uznanych za patogeny. Badając leki pochodzenia roślinnego zaobserwowano wzmożony wzrost mikroorganizmów na podłożach hodowlanych. Stwierdzono, że niektóre formy leków (tabletki, drażetki, syropy) wykazują niebezpiecznie wysoki stopień zanieczyszczenia. Zasugerowano, że jedną z przyczyn obecności na rynku leków o wysokim stopniu skażenia jest brak odpowiednio surowych wymagań czystości mikrobiologicznej i włączenie tego parametru do badań kontrolnych produktu gotowego [1, 11-14].

 

Farmakopea określa podstawowe wymagania jakościowe oraz metody badania produktów leczniczych i ich opakowań oraz surowców farmaceutycznych. Spełnienie wymagań farmakopealnych zapewnia odpowiednią jakość surowców farmaceutycznych i produktów leczniczych, która gwarantuje jakość i bezpieczeństwo ich stosowania oraz skuteczność działania.

 

Pierwszymi urzędowymi lekospisami w Polsce, zwanymi farmakopeami lub dyspensatoriami, były podobnie jak w innych krajach Europy, farmakopee miejskie. Pierwsze farmakopee pochodzą z XVII wieku. Najstarszą z nich była farmakopea opracowana w 1665 r. na polecenie Rady Miejskiej w Gdańsku, zaś drugą zwaną farmakopeą miejską, była farmakopea krakowska wydrukowana w 1683 r. W 1794 r. wydano w języku łacińskim farmakopeę wojskową i szpitalną dedykowaną Tadeuszowi Kościuszce i później nazywaną Farmakopeą Kościuszkowską.

 

W 1810 roku Rada Ogólna Lekarska Księstwa Warszawskiego zajęła się przygotowaniami do pierwszego wydania ogólnokrajowego farmakopei, które ukazało się po utworzeniu Królestwa Kongresowego w Warszawie w 1817 r.

 

Prace nad II wydaniem zakończono dopiero po ponad 20 latach, ale ze względów politycznych nie została wydrukowana.

 

W okresie, kiedy państwo polskie było pod zaborami w każdym z zaborów obowiązywały farmakopee państw zaborczych i tak w Warszawie na mocy uchwały magistratu m. st. Warszawy wydano w 1916 roku „Pharmacopoea Oeconomica”. Ze względu na trwające działania wojenne i brak środków leczniczych, farmakopea ta przeznaczona była do stosowania tymczasowego przez: ambulatoria miejskie, lekarzy sanitarnych, lekarzy służby miejskiej [15].

 

Drugie wydanie Farmakopei Polskiej (FP) ukazało się po ponad dwudziestu latach. W 1937 roku została wydana Pharmacopoea Polonica II – „Farmakopea Polska”, wydanie II nakładem Towarzystwa Przyjaciół Wydziałów i Oddziałów Farmaceutycznych przy Uniwersytetach w Polsce i zatwierdzona przez Ministra Opieki Społecznej 14 lipca 1937 roku. Obowiązywała w Polsce od stycznia 1938 r. W tym wydaniu farmakopei zaproponowano cztery metody wyjaławiania i pięć metod częściowego wyjaławiania. Podano sposób przygotowania naczyń, wyposażenia oraz ampułek przed ich jałowieniem. Przedstawiono metody, jakimi należy się posługiwać podczas sterylizacji wyposażenia w zależności od materiału, z jakiego zostały skonstruowane oraz metody jałowienia roztworów i zawiesin wrażliwych i niewrażliwych na wysokie temperatury. Podano również metody jałowienia dla sproszkowanych lekarstw używanych jako przysypki oraz dla maści, past i zawiesin w glicerynie lub oleju [15].

 

Trzecie wydanie Farmakopei Polskiej ukazało się w 1954 r. nakładem Państwowego Zakładu Wydawnictw Lekarskich. W FP III, w metodach badań, w dodatku 16., zamieszczono po raz pierwszy wskazówki dotyczące wyjaławiania przez filtry bakteriologiczne jak również stosowania lamp kwarcowych do wyjaławiania powietrza. Wskazano metody badania jałowości płynów i materiałów stałych: waty, gazy oraz nici chirurgicznych oraz przedstawiono skład pożywek. Przedstawiono sposób, jak należy postępować z wynikiem uzyskanym podczas badania jałowości:

„Jeśli badany preparat jest zanieczyszczony bakteriami chorobotwórczymi należy go odrzucić. Jeśli preparat zanieczyszczony jest bakteriami nie chorobotwórczymi i nie uległ zepsuciu pod wpływem bakterii, dopuszczalne jest stosowanie sposobów ażeby go uwolnić od żywych drobnoustrojów”.

 

Zostają wprowadzone wymagania dotyczące nadzoru nad urządzeniami i surowcami. Wymagana jest okresowa kontrola autoklawów. Opisany został sposób przechowywania surowców roślinnych.

 

Dodatek 22. Farmakopei Polskiej III zawiera opis metod badania jałowości i oznaczania penicyliny wraz z opisem oznaczania mocy penicyliny metodą cylinderkową. Oznaczanie streptomycyny metodami: cylinderkową, turbidymetryczną pomiaru zmętnienia oraz kolorymetryczną zawiera dodatek 23. FP III [16]. W kolejnych latach: 1956, 1959 i 1962 wydano suplementy I, II i III do FP III.

 

            W 1957 roku nastąpiła reorganizacja Komisji Farmakopei Polskiej. W tym samym roku zarządzeniem Ministra Zdrowia została powołana Komisja Farmakopei Polskiej przy Instytucie Leków. Przeniesienie Komisji do Instytutu Leków zmieniło charakter Komisji, z czynnika administracji państwowej stała się naukowym organem doradczym i wnioskodawczym.

 

            W kolejnych wydaniach farmakopei zwiększa się zakres informacji i wymagań dotyczących metod stosowanych w badaniach biologicznych. Zgodnie z wymaganiami FP IV tom II, badanie jałowości powinno się odbywać w pomieszczeniach specjalnie wyposażonych i przeznaczonych wyłącznie do tego celu. W tych pomieszczeniach należy przeprowadzać systematyczne kontrole jałowości powietrza.

 

            W monografii ogólnej badania jałowości zamieszczono przepisy dotyczące wymaganej ilości próbek niezbędnych do przeprowadzenia badania. Aby uniknąć pomyłek w interpretacji wyników jałowości, zalecano trzykrotne powtórzenie badania na dwukrotnie zwiększonej ilości próbek. We wskazówkach dotyczących wyjaławiania przedstawiono definicje takich pojęć jak: wyjaławianie, aseptyka, dezynfekcja, konserwacja.

 

Zaproponowano metodę wyjaławiania tlenkiem etylenu dla materiałów ulegających zniszczeniu w podwyższonej temperaturze [17].

 

            W tomie I FP V, który ukazał się w 1990 roku zamieszczono opis badania czystości mikrobiologicznej wraz z opisem oznaczania jakościowego i ilościowego drobnoustrojów w produkcie leczniczym i wymaganiami czystości mikrobiologicznej różnych postaci leku (tabela 1). Przedstawiono wymagania dotyczące badań skuteczności środków konserwujących (test konserwacji) [18]. W następnych latach ukazywały się kolejne tomy FPV.

 

Tabela 1. Wymagania czystości mikrobiologicznej dla różnych grup leków

(wg FP V Tom I)

Grupa preparatów	Wymagania
Leki pozajelitowe       Leki oczne	Jałowość
Leki stosowane na rany i rozległe oparzenia.      Leki inhalacyjne (do wziewów)      Leki do jam ciała, z wyjątkiem     wymienionych w grupie III	Nieobecność żywych drobnoustrojów w 1 g lub 1 mL
Leki dermatologiczne.       Leki do nosa, uszu, gardła	Nie więcej niż 102 drobnoustrojów w 1 g lub 1 mL oraz nieobecność: Staphylococcus ureus, Pseudomonas aeruginosa i drobnoustrojów z rodziny Enterobacteriaceae
Leki doustne	Nie więcej niż 103 bakterii i 102 grzybów w 1 g lub 1 mL oraz nieobecność Staphylococcus ureus, Pseudomonas aeruginosa i drobnoustrojów z rodziny Enterobacteriaceae

 

 

 

W wydaniu VI FP z 2002 roku, opublikowanym przez Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zamieszczono nowe wymagania czystości mikrobiologicznej dla produktu leczniczego. Przy ich opracowaniu wzięto pod uwagę drogę podania leku. Jałowość jest wymagana dla: leków do stosowania pozajelitowego, leków do oczu, leków stosowanych na rany i rozległe oparzenia. Poza jałowością wprowadzono sześć grup stosowania leków, dla których ustalono dopuszczalną liczbę bakterii i grzybów w 1g lub 1 mL oraz nieobecność określonych drobnoustrojów w 1g lub 1 mL [19].

 

Polska, w grudniu 2006 roku, z chwilą przystąpienia do Konwencji o Opracowaniu Farmakopei Europejskiej, zobowiązała się do przestrzegania i realizacji jej wymagań.

 

Ustawa Prawo Farmaceutyczne określa w art. 25 zakres stosowania w Polsce wymagań farmakopealnych, zalecając stosowanie Farmakopei Europejskiej lub jej tłumaczenia na język polski zawartego w FP [20].

 

Farmakopea Europejska (European Pharmacopeia – Ph. Eur.) publikowana jest w oficjalnych językach Rady Europy – angielskim i francuskim. Jej wymagania wprowadzone zostały do Farmakopei Polskiej po przygotowaniu polskojęzycznej wersji, wydanej w styczniu 2007 roku. Tom I FP wdanie VII stanowi polskojęzyczną wersje tekstów i monografii Tomu I piątego wydania Ph. Eur.

 

Publikacja w FP wersji polskojęzycznej Ph. Eur. zapewnia możliwość bezpośredniego korzystania z tej farmakopei oraz ułatwia prawidłowe stosowanie obowiązujących wymagań jakościowych i metod badania opublikowanych w Ph. Eur.

 

Wydanie VII FP zawiera wymagania czystości mikrobiologicznej leku z podziałem na cztery kategorie:

Kategoria 1 to preparaty, dla których w monografiach ogólnych postaci leku wymagana jest jałowość i inne preparaty oznakowane jako jałowe.

Kategoria 2 – preparaty do stosowania miejscowego i do stosowania w układzie oddechowym z wyjątkiem, gdy wymagana jest jałowość oraz systemy transdermalne.

Kategoria 3 została podzielona na dwie grupy. Grupa A to preparaty doustne i doodbytnicze oraz Grupa B preparaty doustne zawierające surowce pochodzenia naturalnego (zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego), których nie poddaje się wstępnej obróbce zmniejszającej liczbę drobnoustrojów.

Kategoria 4 dotyczy ziołowych produktów leczniczych zawierających wyłącznie jedną lub więcej substancji roślinnych (w całości, w częściach lub sproszkowane) poddawane przed użyciem działaniu wrzącej wody (grupa A) lub niepoddawane przed użyciem działaniu wrzącej wody (grupa B) [21].

 

W tym wydaniu FP w celu informacyjnym zamieszczono rozdział pt. „Metody alternatywne stosowane do kontroli jakości mikrobiologicznej”, aby ułatwić wprowadzenie alternatywnych metod mikrobiologicznych, obniżyć koszty kontroli mikrobiologicznej i poprawić system zapewnienia jakości produktów farmaceutycznych.

 

Suplement do wydania VII FP, który opublikowano w 2007 roku jest uzupełnieniem materiałów tomu I FPVII w oparciu o zaktualizowane wymagania Ph. Eur. Zawiera zharmonizowane kryteria akceptacji dla mikrobiologicznej jakości niejałowych produktów leczniczych. W wymaganiach zharmonizowanych kategoria produktu leczniczego jest zależna od drogi podania i zastosowania. Wyodrębniono 9 zamiast 3 kategorii produktów niejałowych a kryteria akceptacji oparto na ogólnej liczbie drobnoustrojów tlenowych (TAMC – Total Aerobik Microbiol Count) i ogólnej liczbie pleśni i drożdży (TYMC – Total Yeast/Moulds Count). Zmieniono wymagania dotyczące obecności określonych drobnoustrojów w produktach niejałowych (Tabela 2). Ustalono kryteria akceptacji mikrobiologicznej jakości dla niejałowych substancji do celów farmaceutycznych. W suplemencie zamieszczono nową monografię pt.: Kontrola mikrobiologiczna produktów komórkowych. Badanie to zostało zaproponowane dla pewnych produktów komórkowych jako korzystniejsze w porównaniu do badań jałowości, ze względu na wyższą czułość, szerszy zakres i szybkość wykonania [22].

 

Tabela 2. Kryteria akceptacji dla mikrobiologicznej jakości produktów niejałowych (wg FP VII, suplement 2007)

Droga podania	TAMC (Ogólna liczba drobnoustrojów tlenowych) (CFU/g lub CFU/mL)	TYMC (Ogólna liczbapleśni i drożdży) (CFU/g lub CFU/mL)	Drobnoustroje określone
Preparaty doustne niezawierające wody	103	102	Nieobecność Escherichia coli w 1g lub 1mL
Preparaty doustne zawierające wodę	102	101	Nieobecność Escherichia coli w 1g lub 1mL
Podanie doodbytnicze	103	102	–
Podanie na śluzówkę jamy ustnej Podanie na dziąsła Podanie na skórę Podanie donosowo Podanie do ucha	102	101	Nieobecność Saphylococcus aureus w 1g lub 1mL Nieobecność Pseudomonas aeruginosa w 1g lub 1mL
Podanie dopochwowe	102	101	Nieobecność Saphylococcus aureus w 1g lub 1mL Nieobecność Pseudomonas aeruginosa w 1g lub 1mL Nieobecność Candida albicans w 1g lub 1 mL
Systemy transdermalne (wartość graniczna dla plastra łącznie z warstwą adhezyjną i zewnętrzną warstwa nośną)	102	101	Nieobecność Saphylococcus aureus w 1 plastrze Nieobecność Pseudomonas aeruginosa w 1 plastrze
Podanie wziewne (specjalne wymagania odnoszące się do płynnych preparatów do nebulizacji)	102	101	Nieobecność Saphylococcus aureus w 1g lub 1mL Nieobecność Pseudomonas aeruginosa w 1g lub 1mL Nieobecność bakterii Gram-ujemnych tolerujących żółć w 1g lub 1 mL
Szczególne postanowienia Farmakopei dotyczące doustnych postaci leków zawierających surowce pochodzenia naturalnego (zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego), których nie poddaje się wstępnej obróbce zmniejszającej liczbę drobnoustrojów drobnoustrojów, dla których organ upoważniony dopuszcza użycie surowców o TAMC powyżej 103 CFU w 1g lub 1mL.	104	102	Nieobecność Escherichia coli w 1g lub 1mL Nieobecność Saphylococcus aureus w 1g lub 1mL Nieobecność Salmonella w 10g lub 10 mL Nie więcej niż 102 bakterii Gram-ujemnych tolerujących żółć w 1g lub 1 mL
Szczególne postanowienia Farmakopei dotyczące ziołowych produktów leczniczych zawierających wyłącznie jedną lub więcej substancji roślinnych (roślinnych całości, w częściach lub sproszkowane): ziołowe produkty lecznicze poddawane przed użyciem działaniu wrzącej wody   ziołowe produkty lecznicze niepoddawane przed użyciem działania wrzącej wody	107     105	105     104	Nie więcej niż 102 CFU Escherichia coli w 1g lub 1 mL Nie więcej niż 102 bakterii Gram-ujemnych tolerujących żółć w 1g lub 1 mL Nieobecność Escherichia coli w 1g lub 1mL Nieobecność Salmonella w 10g lub 10 mL

 

 

W rozdziałach (2.6.12 i 2.6.13) opisujących badanie czystości mikrobiologicznej produktów niejałowych: Całkowita liczba zdolnych do życia drobnoustrojów tlenowych jak i Badanie obecności określonych drobnoustrojów zamieszczono opis dwóch grup badań: Grupa A – Metody Farmakopei Europejskiej i Grupa B – Metody zharmonizowane. Metody opisane w tej grupie zostały opracowane we współpracy z Farmakopeą Japońską i Farmakopeą Stanów Zjednoczonych w celu osiągnięcia zharmonizowanych wymagań. Druga grupa badań zastąpi pierwszą w chwili, gdy dana monografia będzie nowelizowana.

 

            Od grudnia 2008 r. zaczęła obowiązywać Farmakopea Polska VIII. W trzech tomach, z uwagi na objętość materiału, zamieszczono polskojęzyczną wersję wymagań Ph. Eur. (6.0, 6.1, 6.2).

 

W tomie I FP VIII zamieszczono 2 grupy zalecanych kryteriów akceptacji mikrobiologicznej jakości produktów leczniczych. Grupa A Metody Farmakopei Europejskiej oraz Grupa B Metoda zharmonizowana: Mikrobiologiczna jakość niejałowych preparatów farmaceutycznych i substancji do celów farmaceutycznych. Przedstawiono listę określonych drobnoustrojów wraz z kryteriami ich akceptacji zaznaczając, że lista nie jest wyczerpująca i dla danych preparatów może być konieczne badanie innych drobnoustrojów w zależności od rodzaju materiałów wyjściowych i procesu wytwarzania. Przy interpretacji wyników badań należy brać pod uwagę ryzyko obecności innych drobnoustrojów w zależności od: drogi podania (oko, drogi oddechowe, nos), zdolności produktu do podtrzymywania wzrostu, właściwej ochrony przeciwdrobnoustrojowej, sposobu podania czy też docelowej grupy pacjentów. Ryzyko może być różne dla noworodków, niemowląt, osób osłabionych. Zalecane jest szacowanie ryzyka w oparciu o ocenę istotnych czynników przez personel wyspecjalizowany w badaniach mikrobiologicznych i w interpretacji danych mikrobiologicznych (23).

 

Do kryteriów akceptacji mikrobiologicznej jakości produktów niejałowych dotyczących ziołowych produktów leczniczych zawierających wyłącznie jedną lub więcej substancji roślinnych wprowadzono aneks dotyczący ilościowego badania obecności Escherichia coli.

 

W aneksie zamieszczono informacje, w jaki sposób należy przygotować próbkę oraz przeprowadzić inkubację i izolacji drobnoustrojów oraz interpretować uzyskane wyniki.

 

Wskazane kryteria akceptacji jakości mikrobiologicznej uzupełniono o dane liczbowe w celu jednoznacznego sposobu interpretowania uzyskiwanych danych (rys.1).

 

101CFU: maksymalna dopuszczalna liczba = 20 102 CFU: maksymalna dopuszczalna liczba = 200 103 CFU: maksymalna dopuszczalna liczba = 2000, itd.

Rys. 1. Dane liczbowe w kryteriach akceptacji jakości mikrobiologicznej

(CFU z ang. colony forming unit, jednostka tworząca kolonię),

jednostka określająca ilość mikroorganizmów)

 

 

Z Suplementu do FP VIII wydanego w 2009 roku usunięto Grupę A zalecanych kryteriów akceptacji mikrobiologicznej jakości produktów leczniczych. Jako obowiązujące pozostawiono wymagania dotychczasowej Grupy B, zharmonizowane kryteria jakości mikrobiologicznej produktów niejałowych [4].

 

W Suplemencie wydanym w 2010 r. wprowadzono nową monografię 2.6.31 Badanie mikrobiologiczne produktów leczniczych roślinnych do podania doustnego, która zastąpiła Aneks zamieszczony w tomie I FP VIII dołączony do wymaganych kryteriów akceptacji mikrobiologicznej produktów niejałowych [25].

 

W monografii 5.1.4. Mikrobiologiczna jakość niejałowych preparatów farmaceutycznych i substancji do celów farmaceutycznych zmieniono zapis w Tabeli 5.1.4.-1 Kryteria akceptacji dla mikrobiologicznej jakości produktów niejałowych, usuwając zapis dotyczący szczególnych postanowień Farmakopei dotyczących ziołowych produktów leczniczych zawierających jedną lub więcej substancji roślinnych (w całości, w częściach lub sproszkowane). Zalecane kryteria akceptacji mikrobiologicznej jakości dla produktów leczniczych roślinnych do podania doustnego przedstawiono w nowej monografii 5.1.8 zatytułowanej „Mikrobiologiczna jakość produktów leczniczych do podania doustnego” . W rozdziale tym przedstawiono wymagania dla jakości mikrobiologicznej produktów leczniczych roślinnych. Kryteria przedstawiono (tabele 3, 4, 5) dla trzech grup produktów roślinnych, biorąc pod uwagę sposób ich przygotowania przed zastosowaniem lub metodę wytwarzania. Badanie roślinnych produktów leczniczych jest prowadzone zgonie z metodami opisanymi w rozdziałach: 2.6.12, 2.613, 2.6.31. Kryteria akceptacji zostały oparte na ogólnej liczbie drobnoustrojów tlenowych (TAMC) i ogólnej liczbie drożdży i pleśni (TYMC). Niektóre produkty lecznicze nie mogą spełniać podanych kryteriów z powodu naturalnego poziomu zanieczyszczeń mikrobiologicznych, dlatego dla tych produktów mogą być stosowane wyższe kryteria akceptacji po przeprowadzeniu analizy ryzyka, uwzględniającej jakościowe i ilościowe obciążenie biologiczne i biorąc pod uwagę przeznaczenie produktu leczniczego [25].

 

Tabela 3. Kategoria A. Produkty roślinne zawierające substancje roślinne, z dodatkiem lub bez substancji pomocniczych, przeznaczone do przygotowania naparów i odwarów z użyciem wrzącej wody (np. zioła do zaparzania z dodatkiem lub bez substancji poprawiających smak i zapach)

TAMC (2.6.12)	Kryterium akceptacji: 107CFU/g Maksymalna dopuszczalna liczba: 50 000 000 CFU/g
TYMC (2.6.12)	Kryterium akceptacji: 105CFU/g Maksymalna dopuszczalna liczba: 500 000 CFU/g
Escherichia coli (2.6.31)	Kryterium akceptacji: 103CFU/g
Salmonella (2.6.31	Nieobecność (25g)

 

Tabela 4. Kategoria B. Produkty lecznicze roślinne zawierające np. wyciągi i/lub substancje roślinne, z dodatkiem lub bez substancji pomocniczych, dla których metoda wytwarzania (np. ekstrakcja) lub, jeżeli dotyczy, substancje roślinne, dla których przeprowadzenie wstępnego postępowania, prowadzi do obniżenia poziomu drobnoustrojów do niższego niż ustalony dla tej kategorii.

 

TAMC (2.6.12)	Kryterium akceptacji: 104CFU/g lub CFU/mL Maksymalna dopuszczalna liczba: 50 000 CFU/g
TYMC (2.6.12)	Kryterium akceptacji: 102CFU/g lub CFU/mL Maksymalna dopuszczalna liczba: 500 CFU/g
Bakterie Gram-ujemne tolerujące żółć (2.6.31)	Kryterium akceptacji: 102 CFU/g lub CFU/mL
Escherichia coli (2.6.31)	Nieobecność (1g lub 1mL)
Salmonella (2.6.31	Nieobecność (25g lub 25 mL)

 

Tabela 5. Kategoria C. Produkty lecznicze roślinne zawierające np. wyciągi i/lub substancje roślinne, z dodatkiem lub bez substancji pomocniczych, dla których można wykazać, że metoda przetwarzania (np. ekstrakcja etanolem o niskim stężeniu lub niewrzącą wodą lub zagęszczenie w niskiej temperaturze) lub substancje roślinne, dla których przeprowadzenie wstępnego postępowania, nie prowadzi wystarczająco do obniżenia poziomu drobnoustrojów, tak aby spełnić kryteria wymagane dla kategorii B.

 

TAMC (2.6.12)	Kryterium akceptacji: 105CFU/g lub CFU/mL Maksymalna dopuszczalna liczba: 500 000 CFU/g
TYMC (2.6.12)	Kryterium akceptacji: 104CFU/g lub CFU/mL Maksymalna dopuszczalna liczba: 50 000 CFU/g
Bakterie Gram-ujemne tolerujące żółć (2.6.31)	Kryterium akceptacji: 104 CFU/g lub CFU/mL
Escherichia coli (2.6.31)	Nieobecność (1g lub 1 mL)
Salmonella (2.6.31	Nieobecność (25g lub 25 mL)

 

Obecne, publikowane od 2011 r. IX wydanie Farmakopei Polskiej jest zgodne z siódmym wydaniem Farmakopei Europejskiej. Część podstawowa Tom I FP IX zawiera wymagania Farmakopei Europejskiej 7.0-7.2, zaś Suplement 2012 wprowadza teksty nowe i znowelizowane, opublikowane w Suplementach 7.3, 7.4 i 7.5 Farmakopei Europejskiej [26, 27]. W IX wydaniu FP w rozdziale 2.9.39 znalazła się nowa, ważna monografia zatytułowana „Interakcje woda – ciało stałe: wyznaczenie izoterm sorpcji kryteriów desorpcji oraz aktywności wody”. Zwrócono w niej uwagę na aktywność wody (Aw). Jest to wielkość wskazująca na zawartość wody niezwiązanej krystalicznie lub atomowo. Aktywność wody ma wpływ na wygląd, konsystencję, zapach i smak oraz podatność wyrobu na zepsucie. Kontrola optymalnej aktywności wody, charakterystycznej dla danego produktu, umożliwia uzyskanie najwyższej jakości, maksymalnej trwałości i zminimalizowanie zawartości substancji konserwujących. Dlatego też aktywność wody odgrywa kluczową rolę w procesie kontroli jakości produktów żywnościowych, farmaceutycznych, kosmetycznych i innych.

 

Wraz ze zwiększeniem się aktywności wody do wartości 1, zwiększa się korzystne oddziaływanie środowiska na drobnoustroje i rośnie prawdopodobieństwo ich namnażania się w produkcie leczniczym. Im większe jest stężenie substancji rozpuszczonej, tym niższa wartość Aw. Tabela 6 przedstawia minimalne wartości Aw w środowisku dla różnych drobnoustrojów [28].

 

Tabela 6. Minimalna aktywność wody w środowisku dla różnych drobnoustrojów wg [28]

 

Minimalna Aw	Przykłady drobnoustrojów
0,95	prawie wszystkie drobnoustroje
0,95	gramujemne bakterie, niektóre drożdże
0,92	glony morskie
0,91	wegetatywne komórki rodzaju Bacillus, Lactobacillus, niektóre pleśnie
0,88	większość drożdży
0,85	gronkowce Staphylococcus aureus
0,80	większość pleśni
0,75	bakterie halofilne, glony halofilne
0,60	osmofilne drożdże, kserofilne pleśnie

 

Opracowanie kryteriów czystości mikrobiologicznej i konieczność ich kontroli w produkcie leczniczym nie jest wystarczającym kryterium otrzymania produktu leczniczego, którego jakość odpowiadałaby wymaganiom dopuszczenia do obrotu stawianym produktowi przez cały okres jego użytkowania. Przyczyną skażeń może być sam proces wytwarzania. Temperatura i wilgotność panująca na pewnych etapach wytwarzania sprzyja rozwojowi drobnoustrojów, które mogą być przyczyną zanieczyszczenia leku.

Obecnie wytwórcy produktów leczniczych zobowiązani są do przestrzegania wymagań sanitarnych i odpowiednich reżimów higienicznych, które wraz z innymi wymaganiami dotyczącymi jakości, stanowią zbiór zasad określonych Dobrą Praktyką Wytwarzania (Good Manufacturing Practice – GMP) [29 -33]. Zgodnie z tymi wymaganiami konieczne jest monitorowanie i dokumentowanie czystości mikrobiologicznej materiałów wyjściowych, środowiska wytwarzania a więc urządzeń, powietrza, mediów, personelu zatrudnionego przy wytwarzaniu jak i gotowego produktu leczniczego.

 

Literatura

1. Parnowska W.: Mikrobiologia Farmaceutyczna. W: Jeczmanowska Z., Kuźnicka B. Dzieje Nauk Farmaceutycznych w Polsce 1918-1978. Monografie z dziejów nauki i techniki. Tomm CXXXV. Polska Akademia Nauk Instytut Historii Nauki, Oświaty i Techniki. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk, Łódź. Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich 1986, 409-430.
2. Kędzia W.: Mikrobiologia dla farmaceutów, Akademia Medyczna Im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, 1994.
3. Parnowska W.: Farm. Pol. 49, 1-7, 1993
4. Parnowska W.: Mikrobiol. Med. 1,2, 3-11, 1995
5. Parnowska W.: Gazeta Farmaceutyczna. 11 (67), 34 i 36, 1997.
6. Parnowska W.: Gazeta Farmaceutyczna. 12 (68), 40, 1997.
7. Woźniak – Parnowska W.: Czystość mikrobiologiczna leków jako problem kliniczny, produkcyjny i analityczny. Post. Mikrobiol., 15, 167-186, 1976.
8. Woźniak – Parnowska W.: Mikrobiologiczne skażenia leków. Raport Rady Naukowej przy Min Zdrowia i Opieki Społecznej. Seria Analizy i Opinie. Warszawa 1975
9. Jastalska D.: Zakażenia bakteryjne w preparatach doustnych. Farm. Pol., 30, 21-24, 1974.
10.  Jastalska D.: Zakażenia bakteryjne w preparatach nieparenteralnych zawierajacych w swym składzie antybiotyki (maści, granulaty do zawiesin i zawiesiny). Farm. Pol., 30, 343-347, 1974
11. I Joint Report of the Committee of FIP. J. Mond. Pharm., 13, 80, 1970
12. II Joint Report of the Committee of FIP. J. Mond. Pharm., 15, 88, 1972
13. IV Joint Report of the Committee of FIP. J. Mond. Pharm., 42, 854, 1987
14. V Joint Report of the Committee of FIP. J. Parent. Sci. Techn., 44, 272, 1990
15. Farmakopea Polska Wydanie II. Warszawa Towarzystwo Przyjaciół Wydziałów i Oddziałów Farmaceutycznych przy Uniwersytetach w Polsce 1937
16. Farmakopea Polska Wydanie III. Warszawa PZWL 1954.
17. Farmakopea Polska Wydanie IV Tom II. Warszawa PZWL 1970
18. Farmakopea Polska Wydanie V Tom I. Warszawa PZWL 1990.
19. Farmakopea Polska VI. FP VI 2002. Rzeczpospolita Polska Minister Zdrowa, Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Warszawa 2002.
20. Ustawa z dnia 6 września 2001 Prawo Farmaceutyczne (Dz.U.2008 nr 45 poz.271 z późniejszymi zmianami).
21. Farmakopea Polska VII. Tom I .Rzeczpospolita Polska Minister Zdrowa, Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Warszawa 2006.
22. Farmakopea Polska VII. Suplement 2007. Rzeczpospolita Polska Minister Zdrowa, Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Warszawa 2007.
23. Farmakopea Polska VIII. Tom I. Rzeczpospolita Polska Minister Zdrowa, Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Warszawa 2008.
24. Farmakopea Polska VIII. Suplement 2009
25. Farmakopea Polska VIII. Suplement 2010
26. Farmakopea Polska IX, Warszawa 2011
27. Farmakopea Polska IX Suplement 2012. Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Warszawa 2012.
28. www.cbr.edu.pl (z dnia 10.01.2013)
29. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 października 2008r w sprawie wymagań dobrej Praktyki Wytwarzania (Dz.U. Nr 184, Poz 1143 z późniejszymi zmianami).
30. Praca zbiorowa. Poradnik GMP. Dobra praktyka wytwarzania środków farmaceutycznych i materiałów medycznych. Polfarmed. 1998.
31. PIC Guide to Good Manufacturing Practice for Medicinal Products. PE 009-9 (Part II) 1 September 2009.
32. PIC Guide to Good Manufacturing Practice for Medicinal Products Annexes. PE 009-9 (Annexes) 1 September 2009.
33. Parnowska W.: Mikrobiologia Farmaceutyczna. Problemy produkcji i kontroli leków. Wydawnictwo Lekarskie PZWL 1998.