VBNC

Obecnie szacuje się, że klasyczne metody płytkowe pozwalają na oznaczenie zaledwie 1-10% składu populacji stanowiącej określony ekosystem [1]. Rozbieżności między wynikami badań mikroskopowych a hodowlanych wynikają głównie z niemożności symulowania warunków środowiskowych zapewniających wzrost większości mikroorganizmów w warunkach laboratoryjnych. Znaczna część mikroorganizmów środowisk naturalnych, aktywna metabolicznie, jest niezdolna do wzrostu w postaci kolonii na dostępnych pożywkach agarowych [16]. Wprowadzenie pojęcia “żywe lecz nie dające się hodować” (VBNC – ang. viable but nonculturable) przez Byrda i Colwella w latach 80 ubiegłego stulecia dało początek niezwykle ważnym badaniom dotyczącym wykrywania tego rodzaju komórek w różnych środowiskach.